تاثیر جینسنوزید rb1 بر بیان ژن گیرندههای لپتین و جابجایی glut-4 در سلول عضلانی رده c2c12

جینسنگ گیاهی ارزشمند در درمان دیابت نوع 2 است و گونه panax ginseng بیشتر از سایر گونه های دیگر جینسنگ مورد استفاده قرار گرفته است. ویژگی تمام این گیاهان آن است که حاوی نوعی گلیکوزید استروئیدی به نام جینسنوزید هستند. rb1فراوان ترین جینسنوزید موجود در جینسنگ آسیایی می باشد. لپتین اولین آدیپوسایتی است که کشف شد و عمدتا از بافت چربی ترشح می شود. این هورمون دارای 2 گیرنده اختصاصی در بافت عضلانی است که با تحریک بیان آن ها باعث افزایش حساسیت به انسولین می شود. اگرچه مطالعات اخیر نشان می دهد که لپتین و جینسنوزید با مسیر های مولکولی سیگنال دهی مشابه در افزایش حساسیت به انسولین و برداشت گلوکز در سلول های عضلانی و چربی عمل می کنند، اما اثرات تنظیمی جینسینوزید ها بر سیگنال دهی لپتین در این سلول ها گزارش نشده است. در مطالعه حاضر برای اولین بار تأثیر جینسنوزید rb1 بر بیان گیرنده های obrb و obra و ارتباط آن ها با جا به جایی glut4 در میوتیوب های c2c12 مورد بررسی قرار گرفت. میوتیوب های c2c12 با غلظت های متفاوت (001/0- 100 میکرومولار)، rb1 در مدت زمان های مختلف (1-12 ساعت) تیمار شدند. pcr در زمان حقیقی و وسترن بلاتینگ به ترتیب جهت ارزیابی میزان تغییرات بیان ژن گیرنده های لپتین و جابه جایی glut4 انجام شد. جینسینوزید rb1 در غلظت های 10 و 100 میکرومولار، در 3 و 6 ساعت تیمار، بیشترین اثر تحریکی بر بیان ژن گیرنده های لپتین را نشان داد. به علاوه، افزایش بیان در گیرنده obrb بیشتر از بیان گیرنده obra بود. همچنین افزایش هم زمان جا به جایی glut4 و بیان ژن گیرنده های obrb و obra در سلول های میوتیوب c2c12 در غلظت ها و زمان های مشابه دیده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که جینسنوزید rb1 با تأثیر بر سیگنال دهی لپتین سبب افزایش حساسیت به انسولین در سلول های عضلانی می شود. این نتایج به شناسایی مکانیسم نوین کاهش گلوکز و خواص ضد دیابتی جنسینوزید ها کمک نموده و از نقش درمانی این جینسنوزید حمایت می کند.